ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

Ο Ασκληπιός με την διπλή υπόσταση του ήρωα-Θεού, της χθόνιας και ουράνιας Θεότητας, είχε δημιουργήσει το θεραπευτήριο της Επιδαύρου, το οποίο εξελίχθηκε γρήγορα στο μεγαλύτερο του Αρχαίου κόσμου.

Το θεραπευτήριο στην ακμή του, είχε να επιδείξει τον επιφανή ναό για τη λατρεία της ουράνιας υπόστασης του Ασκληπιού.
Υπήρχε ακόμη, το στάδιο, όπου γυμνάζονταν οι ασθενείς και το θέατρο, όπου ψυχαγωγούνταν.
Σε αυτά, τελούνταν και οι μυστηριακές εορτές προς τιμήν του Θεού.
Επίσης, υπήρχαν: το μεγάλο εστιατόριο για τα τελετουργικά δείπνα και τα λουτρά για ιαματική χρήση. 
Όμως, ο πυρήνας της λατρείας για την ιαματική δύναμη του Θεού ήταν η χθόνια υπόσταση του, που η κατοικία της, ήταν το περίτεχνο οικοδόμημα της Θόλου. Εκεί, πραγματοποιούνταν οι θεραπευτικές πρακτικές.
Το κτήριο, το οποίο χρονολογείται στο τέλος του 7ου ή τις αρχές του 6ου Αιώνα π.Χ., είχε μια ιδιαίτερη μορφή, πρωτόγνωρη στην Αρχαία Ελληνική αρχιτεκτονική. 
Κάτω από το ισόγειο υπήρχε βαθύ υπόγειο, λαξευμένο στο βράχο. Τα τοιχώματα του βράχου ήταν υπενδεδυμένα με λίθινους τοίχους, επιχρισμένους με βαθυκόκκινο κονίαμα. Στο δάπεδο του υπογείου, υπήρχε ένα ισχυρότατο ψηφιδωτό από μικρά άσπρα βότσαλα, το οποίο είναι το μεγαλύτερο και καλύτερα σωζόμενο ανάμεσα στα σπάνια δείγματα της εποχής του. 
Το ισόγειο που υψωνόταν με πλίνθινους τοίχους πάνω από το υπόγειο, περιβαλλόταν από ξύλινη περίσταση πάνω σε λίθινες βάσεις. 
Το εγκοιμητήριο είχε κατασκευαστεί δίπλα στη Θόλο.
Εκεί, με την εγκοίμηση, μέσα από τον Ύπνο, αδελφό του Θανάτου, ο Ασκληπιός γιάτρευε τους ικέτες του, με την χθόνια δύναμή του, δηλαδή με την αναγεννητική δύναμη της γης.

Στο θεραπευτήριο της Επιδαύρου, ξεκίνησε να λατρεύεται ο Ασκληπιός, ως ο Θεός της Ιατρικής. Αυτή η λατρεία εξαπλώθηκε σε όλο τον Ελλαδικό χώρο, κατά την Αρχαιότητα.