en-Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΙΝΔΟΥΙΣΤΙΚΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

Jyotisha ή Jyotishya (ज्योतिष, ज्योतिश्या / "φώς, ουράνιο σώμα") είναι το παραδοσιακό Ινδουιστικό (Hindu) σύστημα της Αστρολογίας, που είναι επίσης γνωστό ως Ινδουιστική Αστρολογία (हिंदू ज्योतिष / Hindu Astrology) ή Βεδική Αστρολογία (वैदिक ज्योतिष / Vedic Astrology).  

Το Vedanga Jyotishya (वेडांगा ज्योतिश्या) είναι ένα από τα πρώιμα κείμενα περί αστρονομίας στις Βέδες (वेद / Vedas / "γνώση").
- Οι Βέδες (वेद / Vedas) είναι ένα μεγάλο σώμα θρησκευτικών κειμένων της Αρχαίας Ινδίας. 
Γραμμένα στην Βεδική Σανσκριτική (वैदिक संस्कृत / Vedic Sanskrit), αυτά τα κείμενα αποτελούν το παλαιότερο κομμάτι της Σανσκριτικής Γραμματείας και τα αρχαιότερα γραπτά του Ινδουισμού. 
Οι Ινδουιστές θεωρούν ότι οι Βέδες (वेद / Vedas) είναι apauruṣeya (अपौरुषेय), που σημαίνει ότι δεν είναι γραμμένες "από άνθρωπο ή υπεράνθρωπο" και ότι είναι "απρόσωπες, χωρίς συγγραφέα".

Επίσης, πιστεύεται ότι η Ωροσκοπική Αστρολογία που εφαρμόστηκε στην Ινδική Υποήπειρο, προήλθε από Ελληνιστικές επιρροές κατά την διάρκεια της Βεδικής περιόδου (Vedic period, c. 1500 - c. 500 BCE).

Στα Μυθολογικά έπη: Ramayana (रामायणम्, Rāmāyaṇam) και Mahabharata (महाभारतम्, Mahābhārata) υπάρχει πληθώρα αναφορών σχετικά με: την Εκλεκτική Αστρολογία ή Αστρολογία των Συμβάντων (Electional Astrology / Event Astrology), τους οιωνούς, τα όνειρα και τους φυσιογνωμιστές.
- Η Εκλεκτική Αστρολογία ή Αστρολογία των των Συμβάντων (Electional Astrology / Event Astrology) είναι ένας κλάδος που υπάρχει στις περισσότερες αστρολογικές παραδόσεις, σύμφωνα με τον οποίο, ένας αστρολόγος αποφασίζει την καταλληλότερη στιγμή για κάποια εργασία ή πρακτική, βασιζόμενος στις αστρολογικές τάσεις της συγκεκριμένης στιγμής.
- H Ramayana (रामायणम्, Rāmāyaṇam, Ραμαγιάνα) είναι ένα από τα δύο σημαντικά Σανσκριτικά έπη της Αρχαίας Ινδίας (που τοποθετείται χρονολογικά μεταξύ του 5ου και του 1ου π.Χ. Αιώνα), ενώ το έτερο είναι η Mahabharata (महाभारतम्, Mahābhārata).
Η συγγραφή του, αποδίδεται στον Rishi Valmiki (ऋषि वाल्मीकि) και αφηγείται την ζωή του Rama (राम, Rāma / रामचंद्र, Ramachandra / Μέγιστη Θεότητα του Ινδουισμού /ο Έβδομος Αβατάρος του Θεού Vishnu, विष्णु), του θρυλικού Πρίγκηπα του Βασιλείου της Kosala (कोसला किंगडम).
- Οι Rishis (ऋषि / "Πεφωτισμένοι") έχουν συνθέσει τους Ύμνους των Shrutis (श्रुतिस / που είναι οι Βέδες - Vedas, वेद) και των Smritis (स्मृतियों / που είναι: οι Ουπανισάδες - Upanishads, उपनिषद, η Ραμαγιάνα - Ramayana, रामायणम् και η Μαχαμπαράτα - Mahabharata, महाभारतम्).
- Η Mahabharata (महाभारतम्, Mahābhārata, Μαχαμπαράτα) είναι το δεύτερο σημαντικό Σανσκριτικό έπος της Αρχαίας Ινδίας (με ρίζες στον 8ο και τον 9ο π.Χ. Αιώνα, χρονολογείται στην πρώιμη Gupta περίοδο, περίπου τον 4ο μ.Χ.Αιώνα).
Η Mahabharata (महाभारतम्, Mahābhārata) αφηγείται την πάλη μεταξύ δύο οίκων που συνδέονταν με δεύτερο βαθμό συγγένειας (εξαδέλφια) στον Πόλεμο της Kurukshetra (कुरुक्षेत्र युद्ध / 5561 - περ. 950 π.Χ.), τους εορτασμούς των Πριγκήπων Kaurava (कौरव) και των Αδελφών Pāṇḍava (पाण्डव) που ήταν όλοι απόγονοι του Kuru (कुरु) και την μετέπειτα διαδοχή τους.
Η συγγραφή της Mahabharata (महाभारतम्, Mahābhārata) αποδίδεται στον Vyāsa (व्यास / "Συμπιλητής", "Αυτός που ενώνει τις γραπτές πηγές") ή Veda Vyāsa (वेदव्यास / "Αυτός που ταξινομεί τις Βέδες") ή Krishna Dvaipāyana (कृष्ण पीयाना / που αναφέρεται στην σκουρόχρωμη επιδερμίδα και στον τόπο της γεννήσεως του).
Ο Vyāsa (व्यास) θεωρείται ότι είναι ένας από τους επτά Chiranjivins (चिरञ्जीवि / Μακρόβιους ή Αθανάτους), οι οποίοι ζουν ακόμη, σύμφωνα με την Ινδουιστική παράδοση.

Η Ramayana (रामायणम्, Rāmāyaṇam) και η Mahabharata (महाभारतम्, Mahābhārata) διαμορφώνουν την Hindu Itihasa (हिंदू इटीहासा / "Ινδουιστική Ιστορία").

Η Jyotiṣa (ज्योतिष, Jyotisha / ज्योतिश्या, Jyotishya / Ινδουιστική Αστρολογία / Βεδική Αστρολογία) είναι μία εκ των Vedāṅga (वेदाङ्ग / "κλάδος της Βέδας"), των έξι βοηθητικών διδασκαλιών που χρησιμοποιούνται για να στηρίξουν τις Βεδικές τελετουργίες.

Η πρώιμη Jyotiṣa (ज्योतिष, Jyotisha / ज्योतिश्या, Jyotishya / Ινδουιστική Αστρολογία / Βεδική Αστρολογία) είχε την ευθύνη για την προετοιμασία ενός ημερολογίου με βάση την παρακολούθηση των πλανητών, το οποίο καθόριζε τις ημερομηνίες των τελετών που προσφέρονταν θυσίες.

Υπάρχουν αναφορές για "δαίμονες" που προκαλούν τις Εκλείψεις στην Atharvaveda (अथर्ववेद) και στην Chāndogya Upaniṣad (छांदोग्योपनिषद्, Chāndogyopaniṣad), με την δεύτερη να ονοματίζει τον Rāhu (राहु) ως μία σκιερή οντότητα που πιστεύεται ότι ευθύνεται για τις Εκλείψεις και τους Μετεωρίτες.

Ο όρος "graha" (ग्राहा), που τώρα χρησιμοποιείται με την έννοια του "πλανήτη", αρχικά σήμαινε "δαίμονας". 

Η βάση της Ινδουιστικής Αστρολογίας είναι η έννοια του bandhu (बैंडु / "δεσμός") όπως χρησιμοποιείται στις Βέδες (वेद / Vedas).
Εκεί, αποτελεί την σύνδεση μεταξύ του μικρόκοσμου και του μακρόκοσμου (του εξωτερικού και του εσωτερικού κόσμου).

Η εξάσκηση της Ινδουιστικής Αστρολογίας, στηρίζεται κυρίως στα Αστρικά Ζώδια (नारायण राशि / Nirayana rashi / Sidereal zodiac), τα οποία διαφέρουν από τα Τροπικά Ζώδια (सयाना राशि / Sāyana rashi / Tropical zodiac) που χρησιμοποιούνται στην Δυτική (Ελληνιστική) Αστρολογία, δεδομένου ότι έγινε μία ayanāṁśa προσαρμογή για την βαθμιαία μετάπτωση της Εαρινής Ισημερίας.
- Ο ayanāṁśa (अयानामसा) είναι Σανσκριτικό όρος στην Ινδική Αστρολογία για το ποσοστό της διαφοράς γεωμετρικού μήκους μεταξύ των Τροπικών και των Αστρικών ζωδίων.
- Η Τροπική Αστρολογία βασίζεται στον προσανατολισμό της Γης σε σχέση με τον Ήλιο και τους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος, ενώ η Αστρική Αστρολογία υπολογίζει την θέση της Γης σε σχέση με αυτούς, αλλά και με τα αστέρια της Ουράνιας Σφαίρας.

Η Ινδουιστική Αστρολογία συμπεριλαμβάνει διάφορα υποσυστήματα που χρησιμοποιούνται για την ερμηνεία και την πρόβλεψη, με στοιχεία που δεν υφίστανται στην Ελληνιστική Αστρολογία, όπως το σύστημα των Nakṣatra (नक जात्रा, Lunar Mansions, Κατοικιών της Σελήνης / τομείς της Εκλειπτικής μέσω των οποίων η Σελήνη περνά στην τροχιά της, γύρω από την Γη).
- Υπάρχουν 28 (ενίοτε και 27) Nakṣatra (नक जात्रा), δηλαδή τομείς κατά μήκος της Εκλειπτικής.
Τα ονόματα των Nakṣatra (नक जात्रा) σχετίζονται με τα άστρα ή τους αστερισμούς που βρίσκονται μέσα ή κοντά στους αντίστοιχους τομείς. 

Μετά την μετάδοση της Ελληνιστικής Αστρολογίας, έγινε η αντιστοίχηση των πλανητών με τις επτά ημέρες της εβδομάδος.
Επίσης, η διάδοση της Ελληνιστικής Αστρολογίας και Αστρονομίας, έφερε τα δώδεκα ζώδια που ξεκινούν με τον Κριό και τα διάφορα αστρολογικά σημεία, όπως ο Ωροσκόπος.

Η πρώτη απόδειξη των επιρροών από την εισαγωγή της Ελληνικής αστρολογίας στην Ινδία, είναι το Yavanajātaka (यवनाजतका / स्फूजीधवजा, Sphujidhvaja / "Λόγια των Ελλήνων") που είναι ένα αρχαίο κείμενο της Ινδικής Αστρολογίας, το οποίο χρονολογείται τούς πρώτους Αιώνες μ.Χ.
Το Yavanajātaka (यवनाजतका) μεταφράστηκε από τα Ελληνικά στα Σανσκριτικά από τον Yavaneśvara (यावनेवरा) τον 2ο Αιώνα μ.χ. και θεωρείται η πρώτη Ινδική Αστρολογική πραγματεία στην Σανσκριτική γλώσσα.
Ωστόσο, η μόνη εκδοχή του, που επιβιώνει, είναι η έμμετρη εκδοχή του Sphujidhvaja (स्फूजीधवजा) που χρονολογείται από το 270 μ.Χ.

Το πρώτο Ινδικό Αστρονομικό κείμενο για τον καθορισμό των ημερών της εβδομάδας, ήταν το Āryabhaṭīya του Āryabhaṭa (आर्यभट्टिया के आर्यभट्ट/ μια Σανσκριτική Αστρονομική πραγματεία, ένα magnum opus και η μόνη γνωστή εργασία του Ινδού μαθηματικού του 5ου Αιώνα, Aryabhata /476 μ.Χ. που διασώθηκε).

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, οι Ινδοί αστρονόμοι πρέπει να είχαν ασχοληθεί με την μεταφορά της Ελληνικής Αστρονομίας στα Ινδικά και στα Σανσκριτικά κατά την διάρκεια μιας περιόδου περίπου 300 ετών, μεταξύ του πρώτου Yavanajātaka (यवनाजतका) και του Āryabhaṭīya (आर्यभट्टिया).
Τα Αστρονομικά κείμενα αυτών των 300 ετών, έχουν χα

Το Pañcasiddhāntikā του Varāhamihira (पैनकासिधांटिका के वराहमिहिरा/ ένα Σανσκριτικό Αστρονομικό έργο του Ινδουιστή πολυμαθούς, Varāhamihira) που συγγράφηκε αργότερα, συνοψίζει τις πέντε γνωστές Ινδικές Αστρονομικές Σχολές του έκτου Αιώνα.

Η Ινδική Αστρονομία διατήρησε μερικά από τα παλαιότερα, προ-Πτολεμαιϊκά στοιχεία της Ελληνικής Αστρονομίας.

Τα κύρια κείμενα πάνω στα οποία βασίζεται η κλασσική Ινδική Αστρολογία, είναι οι πρώιμες μεσαιωνικές συλλογές, όπως η Bṛhat Parāśara Horāśāstra (ब्रहत पाराशर होरास्त्र) και η Sārāvalī (सरावली) του Kalyāṇavarma (कल्याणवर्मा).
-Το Horāshastra (होरास्त्र) είναι ένα σύνθετο έργο 71 κεφαλαίων, εκ των οποίων το πρώτο μέρος (κεφάλαια 1 - 51) χρονολογείται από τον 7ο έως τις αρχές του 8ου Αιώνα και το δεύτερο μέρος (κεφάλαια 52 - 71) στα τέλη του 8ου Αιώνα.
-Το Sārāvalī (सरावली) χρονολογείται περίπου το 800 μ.Χ.