LILITH

Η θεώρηση των Θιβετιανών μοναχών του κλειστού μοναστηριού της Dorkhar (दोरखर / Ancient Dukezong / Chinese: 独克宗), που ευλογούν τα ενεργειακά λάδια, Soli Dharma (सोली धर्म), για την Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ), ταυτίζεται με την περιγραφή της Blavatsky (Еле́на Петро́вна Блава́тская,12 Αυγούστου ή 31 Ιουλίου 1831 - 8 Μαΐου 1891) στο "The Secret Doctine", όπου η Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ) ως Sangve Khado (सांगवे खाडो / Sanskrit: बुद्ध डाकिनी, Buddha Dâkini) προικίσθηκε με την τέχνη να "περπατά στον αέρα" και την μέγιστη καλοσύνη για τους θνητούς.

- Τα Khados (Sanskrit: डाकिनी, Dâkinis) ήταν ημίθεα όντα με θηλυκή μορφή, τα οποία είχαν αυτοφυλακιστεί σε σώματα που ήταν ανθρώπινα μόνο στην μορφή.
Αλληγορικοί θρύλοι αποκαλούν την αρχηγό τους, Lilith (リリス, נדה, לילית, लिलिथ), Sangve Khado (सांगवे खाडो / Sanskrit: बुद्ध डाकिनी, Buddha Dâkini).

Στην Εβραϊκή Παράδοση, η Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ) ήταν η πρώτη γυναίκα του Αδάμ (אדם), πριν από την δημιουργία της Εύας (ערב), όπως καταγράφεται στο καβαλιστικό βιβλίο του 13ου Αιώνα, Zohar (זֹהַר, Ζοχάρ ή Βιβλίο της Λαμπρότητας).

Σε αυτό τον απόκρυφο μύθο, στηρίχθηκε ο Jorge Luis Borges (Χόρχε Λουίς Μπόρχες, 24 Αυγούστου 1899 - 14 Ιουνίου 1986) για να αφιερώσει ένα κεφάλαιο του βιβλίου του, "Βιβλίο των Φανταστικών Όντων" ("El Libro de los Seres Imaginarios"), στην Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ).

Σύμφωνα με τον Εβραϊκό Μυστικισμό, η Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ) είχε έντονες ερωτικές επιθυμίες που δεν μπορούσε να καλύψει ο Αδάμ (אדם) και την ωθούσαν να ζευγαρώνει ακόμη και με έκπτωτους αγγέλους.
Έτσι, ο Θεός την τιμώρησε, μεταμορφώνοντας την σε φίδι.
Αυτός ο πονηρός όφις πλανεύει αργότερα την αντικαταστάτρια της, Εύα (ערב), ώστε να δοκιμάσει τον απαγορευμένο καρπό.

Αρχικά, η Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ) ταυτίστηκε με το σκοτεινό ερπετό, αλλά στον Μεσαίωνα, η επιρροή από την εβραϊκή λέξη "Lagil" (לילה, "Λαγίλ" / "Νύχτα") έδωσε στον μύθο μια νέα τροπή.
Η Λίλιθ (लिलिथ, לילית) δεν ήταν πια φίδι, αλλά οπτασία της νύχτας.
Πότε ήταν ένας άγγελος της δημιουργίας του ανθρώπινου είδους και πότε ένας θηλυκός δαίμονας που αποπλανούσε τους άνδρες ή συνουσιαζόταν μαζί τους, στον ύπνο τους.

Η ιδανικότερη αποτύπωση της, θα μπορούσε να αναζητηθεί στην σκοτεινή "Μαντόνα" του Νορβηγού ζωγράφου, Edvard Munch (Έντβαρντ Μουνχ / 1863-1944), όπου η σιωπηλή κόρη που φωσφορίζει, θα μπορούσε να προσεύχεται, αλλά θα μπορούσε επίσης να ηδονίζεται.

Ο Βικτοριανός ποιητής και ζωγράφος Dante Gabriel Rossetti (Gabriel Charles Dante Rossetti / 1828-1882) έγραψε ένα σονέτο με τον τίτλο"Lilith", το οποίο περιγράφει την Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ) να χαρίζει στον Αδάμ (אדם) "Σχήματα που κουλουριάζονταν σε δάση και νερά / Γιούς που αστραποβολούσαν, κόρες που φωσφόριζαν".

- Ο Rossetti ίδρυσε το 1848, μαζί με τον William Holman Hunt και τον John Everett Millais, τον κύκλο των Προραφαηλιτών της Αγγλίας.

Στην λαϊκή κουλτούρα, η Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ) ήταν μια υψηλόσωμη και σιωπηλή γυναίκα με σαγηνευτικό κορμί και μακριά, λυτά μαλλιά, που χάριζε ηδονή.
Με αυτή την μορφή, συμμετείχε σε διάφορους μύθους της Αρχαίας Μεσοποταμίας.
Από την Αρχαία Σουμερία του 3.000 π.Χ. μέχρι την Συρία του 8ου αιώνα π.Χ., η Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ) εμφανίζεται είτε ως καταστροφικός άνεμος, είτε με την μορφή του νυκτερινού θηλυκού δαίμονα, Succubus (اتوبوس, Σουκουμπούς), που προκαλεί σεξουαλικές διεγέρσεις στους άντρες.

Η Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ) αποκτά φήμη από τις αναφορές του Talmud (תַּלְמוּד, Ταλμούδ / το κύριο κείμενο του Ραβινικού Ιουδαϊσμού και η πρώτη πηγή του Ιουδαϊκού θρησκευτικού νόμου, Halakha και της Ιουδαϊκής Θεολογίας), του Midrash (מִדְרָשׁ, Μιδράς / η Βιβλική ερμηνεία από τις αρχαίες Ιουδαϊκές Αρχές, χρησιμοποιώντας την γνωστή αφήγηση του Ταλμούδ), του Βιβλίου της Γένεσις, αλλά και από κάποια αποκρυφιστικά ρωμαιοκαθολικά κείμενα, όπου καταγράφεται η δράση της.

Η σκοτεινή υπόσταση της Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ), που από θεά γίνεται δαίμονας, αναφέρεται στο "Theosophical Glossary" ("Θεοσοφικό Γλωσσάρι") της Blavatsky (Еле́на Петро́вна Блава́тская,12 Αυγούστου ή 31 Ιουλίου 1831 - 8 Μαΐου 1891).
Η Ρωσίδα μυστικίστρια και κορυφαία θεωρητικός της Θεοσοφίας, την αντιπαραθέτει με την dâkini (डाकिनी) φιγούρα της Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ), όπως εμφανίζεται στον Ινδουισμό (हिंदू धर्म), κυριαρχεί στον Vajrayana Βουδισμό (वज्रयान बौद्ध धर्म / Mantrayāna, Tantrayāna, Tantric Buddhism, Esoteric Buddhism) και υπονοείται στον Θιβετιανό Βουδισμό (तिब्बती बौद्ध धर्म).

- Η Θεοσοφία (Theosophy) είναι ένα Εσωτεριστικό Θρησκευτικό κίνημα που ιδρύθηκε στην Αμερική, στα τέλη του 19ου Αιώνα.
- Το dâkini (डाकिनी) είναι μία οντότητα λυτρωτικής ενέργειας, θηλυκής μορφής.
- Στην Βουδιστική Tantra (बौद्ध तंत्र), εμβληματικά dâkinis (डाकिनी) βοηθούν να διεγερθεί η μακάρια ενέργεια σε κάποιον πρακτικό, μεταμορφώνοντας τις ρυπαρές πνευματικές καταστάσεις ή klesas (क्लेश, Kleśa / "δηλητήριο"), σε πεφωτισμένη αφύπνιση.
- Το αρχετυπικό dâkini (डाकिनी) στον Θιβετιανό Βουδισμό (तिब्बती बौद्ध धर्म), είναι η Yeshe Tsogyal (येशे सोवाईगल / Tibetan: ཡེ་ཤེས་མཚོ་རྒྱལ / Chinese: 益西措傑 / "Νικητήριος Ωκεανός της Σοφίας", "Βασίλισσα της Λίμνης της Σοφίας"), σύντροφος του Padmasambhava (पद्मासाम्भव / गुरु रिंपोछे, Guru Rinpoche / "Γεννημένου από τον Λωτό").

Η Λίλιθ (リリス, נדה, לילית, लिलिथ) ως dâkini (डाकिनी) συνεργεί με την ενέργεια που οι επιδράσεις της, συνδέονται με την αποκάλυψη των Anuttara Yoga Tantras ή Higher Tantras (अन्तारा योग तंत्र, Υψηλότερα Τάντρα).
Αυτά αντιπροσωπεύουν το μονοπάτι της αλλαγής μέσω του οποίου το ενεργειακό φορτίο των αρνητικών συναισθημάτων (क्लेश, klesas / Kleśa / "δηλητήριο"), μεταμορφώνονται σε φωτεινή ενέργεια πεφωτισμένων αφυπνίσεων (ऐनाना, Inana) που προωθούν την Rigpa (रिग्पा), την υπέρτατη γνώση του αρχέγονου.